വിരലുകള് താമരകളെ വിരിയിച്ചത് നിനക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു ..
 ഓരോ ചുവടും കൂടെ  നീയും ..
 നീ തന്നെ കാഴ്ച്ചകാരിയും..
പാദചലനങ്ങള്  നിന്റെ പാദസരങ്ങളുടെ കിലുക്കതിനൊപ്പം ..
ഈ  നിലാവില് മറന്നു പോയത്  ഞാന്  ആരാണെന്നാണ്
Friday, December 4, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
കിനാവില് മാത്രം മറന്നാല് മതി....
ഒന്നൂടെ ഓര്ത്ത് നോക്കൂ...ഓര്മ വരും...
നല്ല കവിത ആശംസകള്
അവളൊപ്പമുള്ളപ്പോള് ഇത്തിരി നേരം സ്വയം മറന്നു പോയത് സാരമില്ല :)
അങ്ങനെ മറക്കല്ലേ, അതപകടമാണേ!
അവസാനത്തെ ഒരുവരികൊണ്ട് എല്ലാം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു......
Post a Comment